ความชินชากำลังช่วยกันเยียวยาความรู้สึก

ฉันมักจะพยายามเรียนรู้ที่จะชินชา
และเริ่มที่จะเดินเข้าไปทำความรู้จักกับความเหงา
ฉันเตรียมพร้อมรับมือกับความเศร้า
และพร้อมจะปล่อยให้ความรัก
เป็นเพียงสิ่งบางเบาสำหรับหัวใจ

หลายคนที่พยายามทำความรู้จักฉัน
สักพักมันก็จะไม่เป็นไปอย่างใจเขา
ฉันรู้ดีว่าตัวเองก็เคยเจ็บมาไม่เบา
แต่...รู้สึกดีกับความเหงามากกว่าต้องเจ็บเกิน

ฉันรู้ว่าความรักที่สวยงามมันก็คงพอมีอยู่
แต่...ฉันก็รู้ยังมีอีกด้านที่เป็นสีเทา
จะเปลี่ยนให้เป็นสีไหนอย่างใจก็ไม่ได้เหมือนใครเขา
วันที่ต้องอยู่ในโลกสีเทาหรือสีไหนก็ยอมรับได้...ไม่เคยกลัว

วันที่ความรักอยากทักทายหรือวิ่งเข้ามาหา
หรือวันที่ความรักอยากโบกมือบอกลาคนแบบฉัน
มันไม่แปลกเรื่องของความรัก...มันก็มีแค่นั้น
ฉันก็แค่รับมือกับมันด้วยความเข้าใจ

อีกไม่นานฉันอาจกลายเป็นด้านสีเทาและหันหลังให้ความรัก
เพราะที่ผ่านมามันมักวนเวียนเจ็บหนักอยู่เท่านี้
และไม่รู้ว่าจะทำยังไง เพราะฉันไม่เคยได้เลือกให้รักได้จบแบบดี
มองฟ้าแล้วบอกกับตัวเองได้แค่นี้...แค่ “เข้าใจ”

และวันนี้ก็เหมือนวันนั้นที่เคยพบเคยผ่าน
ประสบการณ์รักและความเจ็บยังไม่เคยจางหาย
ฉันก็ยังไม่เชื่อและมองไม่เห็นรักว่ารักยังวนเวียนอยู่รอบกาย
และสุดท้ายขอฉันเลือกหันหลังให้มันยังง่ายกว่าเลย

โปรดช่วยให้อภัยกับความรู้สึกชินชาของฉันได้ไหม
ถ้าความรักรอบกายมันทำให้ฉันสิ้นหวัง
ความรู้สึกกับความชินชามันกำลังช่วยกันยับยั้ง
ก้อนเนื้อเล็ก-เล็กที่ฝังตัวลึก-ลึกภายในไม่ให้เจ็บเกิน